Ervaringen

 

Over het algemeen wordt de MRI niet als heel prettig, maar ook niet als heel vervelend ervaren. Voor sommige mensen is de kleine tunnel een probleem vanwege claustrofobie. In het ziekenhuis wordt hier altijd naar gevraagd. Wanneer iemand last heeft van claustrofobie, wordt er een extra uitleg gegeven.
Deze ervaring halen wij uit de volgende mening van WitteMus:  

"Voor een MRI-scan ivm een lage rug-hernia wordt je binnen gelaten door degene die de scan gaat maken en krijg je eerst uitgelegd wat er gaat gebeuren, onder anderen wordt je gevraagd of je claustrofobisch bent, als je dat bent hebben ze waarschijnlijk iets voor je om rustig te blijven, dan moet je alle metalen van je lichaam verwijderen (behalve de amalgaam in je kiezen). Dus ook piercings en andere sieraden. dan moet je op een smalle plank gaan liggen en krijg je een wigvormig lang kussen onder je benen zodat je rugholte zo vlak mogelijk ligt, vervolgens krijg je een koptelefoon op.

Je mag kiezen of je muziek wilt horen of niet, want de MRI scan geeft vrij luide doffe dreunen. Mijn ervaring is; NIET DIE RADIO AAN want die staat kei en kei hard en klinkt AKELIG Scherp ! ( ;-) ) dan wordt je uitgelegd welke serie scans ze precies gaan maken, want ze gaan meerdere series doen. Een voor een leggen ze het uit; ook hoe lang het duurt en of je tussenstops krijgt. Je moet heel stil blijven liggen, want een beweging zorgt voor een vage scan en dan kan het probleem niet goed genoeg bekeken worden. Ze geven je een noodknop mee, daar kan je op drukken als er iets is. Bijvoorbeeld moet je hoesten en moeten ze dus nog heel even wachten voordat ze de serie scans opstartenn. De plank waar je op ligt begint te brommen en schuift je de tunnel in tot je hernia in het bereik van de scan is gekomen. Dat begint de scanner te klappen en te dreunen, terwijl de tafel bromt en beweegt. Het zijn maar kleine bewegingen en alleen naar boven of naar beneden. Ik vond het lawaai van de scanner mee vallen terwijl ik overgevoelige oren heb. De radio was veel slechter te verdragen voor me. Al met al duurt het ongeveer een kwartier a 20 minuten.

Als je veel pijn hebt, nu al, dan zou ik zorgen dat ik op de "plank" voldoende pijnstillers aan het werk had voor me. Vergeet niet de knop te gebruiken als ze per ongeluk (bij een wisseling van personeel) toch de radio aan zetten. Als je veel pijn hebt is er grote kans dat je voor diezelfde dag ook een afspraak hebt om met de neuroloog je MRIscan te bespreken. Er wordt dan ook meteen de spoedeisendheid van ingrijpen bepaald."

(https://www.startpagina.nl/v/gezondheid/vraag/231129/ervaring-ondergaan-mri-scan/)

 

Wij hebben aan een bekende van ons gevraagd, die vaak genoeg een MRI meegemaakt heeft, naar haar mening. Deze persoon is Melissa en zegt het volgende erover:
“Het ligt er heel erg aan voor welk deel van je lichaam de MRI wordt gemaakt en of het gaat om  weefsel of organen. Maar soms wordt er contrastvloeistof gebruikt om iets beter te kunnen zien. Als dit zo is krijg je eerst een infuus en daar laten ze radioactieve vloeistof doorheen lopen. Dit moet vaak wel een uur inwerken en dan mag je niks doen.
Daarna ga je naar een ander kamertje en wordt er gecheckt of je niks van metaal hebt. Dus je mag geen sieraden, broek met knopen/rits, bh, elastiekje met metaal, nagellak, mascara, haarlak of andere dingen waar metaal of metaaldeeltjes in zit. En natuurlijk ook geen mobiel mee. Ook wordt er dan een lijst met je doorgenomen of je echt geen metaal in je lichaam hebt, door bijv. een operatie of pacemaker etc. Op de vloer van de MRI-kamer is een grote ronde streep getekend en als er iets van metaal over deze streep gaat wordt het door de MRI aangetrokken zo sterk is de magneet. Als er iemand meegaat moet diegene dus ook metaal vrij zijn. Vaak zijn er 2 radiologen bij de MRI. Voordat je de scan ingaat ga je eerst nog even zitten en wordt er van alles gevraagd, allemaal heel saai maar gelukkig vragen ze ook welke radio je aan wilt. Dan krijg je oordopjes in een koptelefoon en een blauw mutsje op, leggen ze kussens neer en dan kun je gaan liggen. Het infuus wordt doorgespoten met zoutoplossing en afgekoppeld. Er wordt altijd gevraagd of je anders wilt liggen of dat het zo goed is dus dat is wel fijn. En je krijgt een bel met een rode knop in je hand waar je op kunt drukken als er iets is en dan stoppen ze de opname en komen ze naar je toe. Vaak is het er eerst heel koud dus als je wilt mag je ook een deken over je heen.
Als je er klaar voor bent wordt er een frame om je hoofd heen gezet en dit is wel het vervelendste van alles. Er wordt ook nog een frame met een antenne op het deel gezet waar het om gaat. Als laatste tapen ze als je dat wilt je handen en voeten af omdat dat heel moeilijk is om stil te houden. Dan wordt je de koker ingeschoven en gaan de 2 mensen naar een andere kamer achter glas. Wel praten ze nog met je door de radio en vertellen ze wanneer de opname begint en eindigt, want dit gaat in stukjes. Bij mij duurt de mri eigenlijk altijd tussen een uur/anderhalf uur. En een opname is meestal 10 minuten. Als je beweegt tijdens een opname moet de hele opname opnieuw en datzelfde geldt voor als je op de bel drukt omdat er iets niet goed gaat. De MRI maakt heel veel herrie, het lijkt op boren en timmeren, maar dan heel hard. Verder is het een hele smalle witte tunnel en wordt het heel heet na een tijdje door de magneet. Je voelt het ook branden op je huid. Als alle opnames zijn gemaakt wordt dit door de radio tegen je gezegd. Dan mag je er nog niet uit want ze moeten eerst kijken of ze alle beelden hebben en dit laten zien aan de hoofd-radioloog.
Daarna wordt je er eindelijk uitgeschoven. Eerst worden de frames van je afgehaald en dit is wel een opluchting! Dan het tape doorgeknipt en kun je al wel gaan zitten. Als het goed gaat mag je weer naar de andere kamer lopen en omkleden. Er wordt nooit iets over de uitslag vertelt eigenlijk. Daarna kun je gaan maar moet je wel nog heel veel water drinken door de contrastvloeistof. Ik vind het zelf niet zo erg, het doet geen pijn en het is best snel voorbij. Maar ik kan wel begrijpen dat de eerste keer niet echt heel leuk is.”